Is dit het einde?

Na een aantal maanden gereisd te hebben (en een tussenstop van één maand) ben ik sinds gisteren weer terug in Nederland. Misschien komt het plots omdat ik geen aankondiging heb gemaakt, maar dat heb ik bewust zo gedaan. En of ik de reden ga vermelden, nee dat niet. Het laatste Muddle verhaal is namelijk alleen voor mijzelf… :)

Wat ik wel kan vertellen is dat ik de afgelopen maanden erg heb genoten van mijn reis in Australië en Japan. Beide hadden zo zijn hoogte- en dieptepunten. In die zeven maanden heb ik niet alleen meer van de wereld gezien maar ik ben ook meer over mijzelf te weten gekomen en ik denk dat ik ook iets anders ben dan voorheen. Ben daarom ook erg blij met deze ‘levenservaring’ en als ik het overnieuw kon doen dan had ik het zo weer gedaan. Als er meer mensen de ambitie hebben om te reizen voor een langere periode dan zeg ik ook; doen! Er is zoveel moois te zien in de wereld dat je nooit in vakantieperiodes allemaal kan ervaren. En wanneer is het de tijd om te reizen? Als je jong of juist als je oud bent? Er is altijd wel tijd om te reizen. Durf te leven en je hart achterna te gaan. Er bestaat namelijk meer in het leven dan alledaagse dingen zoals studeren/werken. Zelf vond ik het in het begin best eng om ver van huis te gaan maar na een tijdje was ik echt blij dat ik het gedaan had en je gaat ook echt van de schoonheid genieten die de wereld te bieden heeft en dat is het niet alleen de natuur maar ook de verschillende culturen die de landen hebben!

Ben dan ook erg dol geworden op reizen en dat zal ook niet zo heel snel veranderen. Om de vraag dan ook te beantwoorden: ‘Is dit het einde (van Muddle)?’. Nee zeer zeker niet, dit is namelijk het begin! Maar wanneer ik weer ga reizen (voor een langere periode) dat weet ik nog niet. Kan best zijn dat ik over een aantal weken/maanden het alweer zat ben, maar het kan best zo zijn dat het een jaar duurt of misschien nog zelfs langer. Ik sluit niks uit. Ook niet dat ik ooit nog misschien naar het buitenland ga vertrekken om daar (voor een (langere) periode) te gaan wonen.

Het is erg jammer dat mijn reis er nu opzit, ben al ruimschoots over het budget heen gegaan die ik voorheen voor mijn reis had vastgesteld en de route die ik in het begin in gedachte had bleek uiteindelijk heel anders te zijn gelopen. Maar dat maakt allemaal niks uit want ik ben erg blij en gelukkig en had dit alles voor geen goud hebben willen missen.

Muddle je gaat nu even de stoffige zolder op, maar we zien elkaar (binnenkort) weer. :wave:

Einde reis Japan

Slecht film script

Af en toe heb ik het gevoel dat ik terecht ben gekomen in een of andere slechte film script. Zo had ik dat destijds in Australië met de bosbranden en nu weer met het onderstaande verhaal wat ik gisteravond meegemaakt heb in Japan. :mellow:

Gisteravond lag ik net in bed en hoorde ineens geschreeuw van buiten uit komen. Mijn eerste gedachte was dat de buren weer eens (luidruchtig) hun daad aan het uitvoeren waren maar al snel wist ik dat het dit keer iets anders was. Het geschreeuw werd namelijk heftiger en af en toe werd het ondersteunt door gehuil. Dus ik deed de schuifdeur open van de slaapkamer om te horen of ik het bij het goede eind had dat er iets gaande was buiten. Nadat ik even geluisterd had, bleek dat ik niet bij het verkeerde eind zat en dus niet aan het dagdromen was. Snel ging ik naar de kamer toe om vervolgens naar buiten te gaan om te kijken wat er aan de hand was en of ik kon helpen.

De hostvader was op dat moment net thuis gekomen en was met zijn hobby bezig (zijn vissen aan het bekijken). Ik zeg tegen hem dat er buiten iemand aan het schreeuwen en aan het huilen is. Zegt hij tegen mij; komt het van het park vandaan? Geen idee, zeg ik tegen hem, maar ik ga even kijken wat er aan de hand is.

Dus ik ging naar buiten toe en uiteraard was het geschreeuw en gehuil net gestopt. Maar om zeker van te zijn dat het niet terugkwam bleef ik heel even wachten. Niet lang erna komt de hostvader naar buiten. In eerste instantie dacht ik dat hij naar buiten kwam om te kijken/helpen maar die illusie ging snel voorbij nadat hij de noodles wagen aanhield en een portie noodles bestelde!(?) Echt ik begreep niks van zijn actie… :huh:

Maar voordat ik mij er druk over kon maken begon het gehuil weer en kon ik de locatie achterhalen. Uiteindelijk bleek het niks anders te zijn dan een ordinaire relatie/huwelijks probleem. Alleen de onbegrip die ik eraan over heb gehouden is niet te bevatten. Niemand, maar dan ook niemand deed ook maar iets die over de straat aan het wandelen was. Voor hetzelfde geld was er iets ernstig gebeurd. Ik zou mijzelf nooit hebben kunnen vergeven als er iets ernstig gebeurd was en had kunnen ingrijpen.

Toevallig wist ik dat zoiets vaker voorkomt in Japan (met geweld, aanranding, enzovoorts). En het schijnt zo te zijn dat ze niet ingrijpen omdat ze op dat moment te bang zijn om maar iets te ondernemen. Maar ik kan het niet begrijpen. Japanners hebben namelijk zo’n groot eergevoel en respect voor anderen. Alleen als het op zoiets aankomt dan kijken ze de andere kant op?

Life is a bitch

Laatst was ik in een plaatsje in Tokyo dat is genaamd Ueno. Volgens een boekje dat ik gekocht had in Australië blijkt dat Ueno een gewilde plek is om af te spreken in het park of voor toeristen om het te bezichtigen. Maar dat is niet het enige. Het is ook een plek waar je veel zwervers ziet.

Uitzicht op Ueno Zwervers in het park van Ueno

Je zou zeggen wat is er nou zo bijzonder aan zwervers? Je komt ze toch overal tegen? Zelfs in Nederland. Nou ik kan je vertellen dat het toch wel een bijzondere ervaring was toen ik in het park aan het rond wandelen was.

Eergevoel Japanners Saigo Takamori

Zoals jullie inmiddels weten zijn de Japanners nogal bescheiden. En dat veranderd ook niet aan het gedrag van de zwervers. Ze vallen je dan ook totaal niet lastig zodra je het park binnen komt lopen. Eigenlijk niks van hun gedrag is veranderd van de ‘normale’ Japanner. Ze zijn nog steeds erg vriendelijk en groeten je zodra je ze aankijkt. Het is dan ook erg apart om te zien dat de regering de rug toekeert naar zwervers. In Japan is het namelijk niet mogelijk om direct steun te krijgen van de regering en je ben aangewezen op anderen als je zonder werkt komt te staan. Daar komt nog eens bij dat de zwervers nog steeds de keizer als hun meester zien en dus ook niet de rug naar hem hebben toe gekeerd.

Meertje in Ueno Japanse student

Daar kwam nog eens bij dat er best veel zwervers in het park aanwezig waren. Volgens het boekje is het ook dé plek om als zwerver daar rond te lopen/wonen. Eigenlijk heb ik het ook wel te doen hebben gehad met die mensen daar. Soms ontkom je er niet aan dat je werkeloos raakt en dan wordt ook nog eens je eer ontnomen, want dat is het volgens het volk omdat je pas echt bij de maatschappij hoort als je werkt. Het is dan ook niet mogelijk om van baan te wisselen want dat is echt taboe. Voor de zwervers is het dan ook nog eens extra moeilijk omdat de kans echt nihil voor ze is om weer aan de bak te komen en zullen daarom gedoemd zijn om de rest van hun leven de straten te bewandelen van Ueno. En toch blijven ze keizer steunen?

Shinobazu Pond Treinstation Ueno

Ik ken geen enkel volk dat zo’n groot eergevoel heeft dan het Japanse volk. Of zoeits goed is of niet? Geen idee, dat laat ik aan jullie over. Maar één ding is zeker, je gaat wel over zoiets nadenken. Ofwel ik deed het in ieder geval, misschien is dit voor jullie het zoveelste verhaaltje, maar ik vond het wel de moeite waard om het te vermelden… :)